Mondriaan Case (dutch)

1) Tijdens zijn opleiding probeerde hij zijn kost te verdienen door zijn eigen werk, het schilderen van landschappen, ex-librissen en (in opdracht) portretten, te verkopen.

Na zijn opleiding verhuisde Mondriaan veel. Hij ging in Amsterdam wonen, zowel in als rondom de stad. Na het krijgen van psychische problemen, trok hij terug naar het platteland om een jaar later weer naar de stad terug te keren.

Na die zware periode van persoonlijk leed, ging hij terug voornamelijk landschappen schilderen. De naturalistische visie bleef, maar kreeg een impressionistische draai. Geïnspireerd door Van Gogh ging hij landschappen bij nacht schilderen. Dit deed hij om de 'tragiek van de natuur' weer te geven. Hierna werkte hij zijn nachttaferelen steeds verder uit, waarbij hij de werkelijkheid (het realisme) steeds meer losliet. Later Mondriaan kwam tot de conclusie dat het schilderij alleen nog naar andere schilderijen kon verwijzen en dat de beleving van het schilderij belangrijker was dan de techniek waarmee het gemaakt is.

In 1908 schakelde de wispelturige Mondriaan over op luministisch en expressief schilderen. Na zijn korte uitstap in het expressionisme, schakelde hij over naar het Franse neo-impressionisme en fauvisme. Met de deze stroming raakte hij meteen ook erg bekend in Nederland, namelijk met het schilderij “Molen bij Zonlicht”. Vervolgens werd zijn werk steeds hoekiger. In 1911 verhuisde Mondriaan naar Parijs om kennis te maken met een abstractere kunststroming, het kubisme.

Geïnspireerd door Braque en Picasso, begon hij vol overgave aan zijn kubistische avontuur. Zijn voorbeelden fragmenteerden in hun werk de zichtbare werkelijkheid en waren van mening dat de tekening belangrijker was dan kleur. Mondriaan volgde hen in die zin na door te schilderen met zwarte lijnen, vrijwel zonder kleur, in vooral bruin en grijs.

Nadat hij tijdelijk terugkeerde naar Nederland, begon zijn stijl alsmaar abstracter te worden. Vanaf 1917