Industrial Policy Making - in Farsi

سیاستگذاری صنعتی، فرآیند پیوسته تدوین، تصویب و بازنگری سیاست های صنعتی با هدف توسعه و بهبود فضای کسب و کار صنعتی است. ترکیب سیاست های صنعتی به طور کامل، وابسته به شرایط و ویژگی های حاص صنعت کشور و عوامل تأثیرگذار بر آن و یا متأثر از آن است.

سیاستگذاری صنعتی موفق نیازمند آن است که همواره با شرایط کشور و روندهای جهانی، به هنگام و سازگار شود. نظام سایست گذاری صنعتی کشور، می بایست از این قابلیت برخوردار باشد که سیاست های صنعتی کشور را طرح و آن ها را به طور مستمر به هنگام کند. رسالت مطالغه کنونی، پیشنهاد راهکار ارتقا چنین قابلیتی از طریق ایجاد و سازماندهی نظام سیاستگذاری صنعتی کشور با کارکرد بسیار مهم توسعه و تدوین سیاست های صنعتی و ارزیابی و بازنگری مستمر آنهاست.

1- شناخت نظام کنونی سیاستگذاری صنعتی کشور

در صول تاریخ صد ساله گذشته ایران، افق آینده نگری، هیچ گاه فاتر از پنج سال نرفته و اسناد سیاستگذاری در حد برنامه پنج ساله متوقف مانده است. هیچ برنامه راهبردی (بلندمدت) برای کل کشور به طور عام و بخش صنعت و معدن به طور خاص، به شکل نظام مند و سازمان یافته نیز تهیه نشده است.

ناهماهنگی کامل بین دستگاه های مختلف دخیل و گاهی تناقض در دیدگاه های آنها، هر گونه تلاش و اراده تشکیلاتی را نیز با شکست مواجه کرده است. دستگاه ها نیز اعتقاد چندانی به مشارکتی بودن این نوع برنامه ریزی نداشته اند و خود را تنها متولی انجام برنامه ریزی های راهبردی می دانسته اند. این تفکر، مشکل عدم جامع نگری را در تدوین برنامه ها به وجود آورده است. به این معضل باید تداخل وظایف میان واحدهای درون یک دستگاه را نیز افزود. به عنوان مثال، مسؤلیت امر برنامه ریزی جهت پژوهش و توسعه در زمینه فناوری های نو علاوه بر آن که بین چندین دستگاه از جمله وزارت صنایع و معادن، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی و غیره مشترک است در داخل وزارت صنایع و معادن نیز میان مرکز صنایع نوین و دفتر