Het Waarderen Van Goodwill

Het waarderen van goodwill

1. Inleiding

In tijden van economische crisis komen jaarrekeningen onder druk te staan en hebben de meeste bedrijven moeite om winst te maken. Om de jaarrekening beter voor de dag te laten komen kan het gebeuren dat er bepaalde posten op de balans te hoog gewaardeerd worden. Dit is vooral makkelijk bij de post goodwill. Het bedrijf Healthsouth in de Verenigde Staten had van 1996 tot 2002 een flink aantal overnames gedaan (Freudenheim, 2004). In de boekhouding van Healthsouth was een flink bedrag aan goodwill opgenomen. Toen het economisch minder ging moest het bedrijf flink afschrijven op haar goodwill en bleken de cijfers veel te rooskleurig ingeschat te zijn. Het bedrijf had gefraudeerd voor in totaal ongeveer vier miljard dollar (Freudenheim, 2004).

Goodwill ontstaat door overnames van bedrijven en is het verschil tussen de betaalde prijs en de boekhoudkundige waarde van het overgenomen bedrijf. Ook is goodwill de economische waarde van het betreffende bedrijf dat niet in een tastbaar actief is vast te leggen, bijvoorbeeld merkbekendheid of kennis (Stolowy et al., 2006). Hoe goodwill gewaardeerd wordt hangt af van welke grondslag er gebruikt wordt. Wordt er tegen kostprijs gewaardeerd, dan komt de economische meerwaarde van ontastbare activiteiten niet op de balans, maar alleen het verschil tussen de aankoopprijs en de kostprijs. Dit is wel het geval bij het waarderen van goodwill tegen fair value (Stolowy et al., 2006, p. 309).

        Het probleem van waarderen tegen fair value is dat er een inschatting gedaan moet worden hoeveel het betreffende actief waard is (Groeneveld, 2008). Het waarderen tegen fair value is volgens Groeneveld dan ook minder transparant en leidt tot minder betrouwbare informatie, omdat het over subjectieve inschattingen van accountants gaat.

        Volgens Penman (2007, p. 42) is het voordeel van het waarderen tegen fair value dat het eigen vermogen gemakkelijk berekend kan worden. Ook stelt hij dat er bij een bedrijf met een grote merknaam, bij het waarderen tegen kostprijs, goodwill veel te laag op de balans komt te staan. Dit ontstaat doordat er bij kostprijswaarderingen geen rekening gehouden wordt met waarden van de ontastbare activa. Het geeft volgens Penman een eerlijker beeld als goodwill tegen fair value gewaardeerd wordt, omdat ontastbare bezittingen dan wel voor de reële waarde op de balans komen.

        Daarentegen pleit Ter Hoeven (2006, pp. 48-49) voor een gemengd waarderingsmodel. Hij stelt dat er voor de verkoop van een actief of zelfstandige activiteiten, zoals beleggingen, en het meten van interne prestaties of ontastbare bezittingen (zoals patenten en merkrechten) tegen fair value gewaardeerd moet worden. Als de overige posten tegen kostprijs gewaardeerd worden, kan er een eerlijker beeld opgesteld worden van het bedrijf, wat weer zorgt voor een zo betrouwbaar mogelijk beeld van de stand van zaken.